22η ημέρα Κατολίσθησης

Βαραίνει τα βλέφαρα ο θάνατος
όταν πάλι πεταρίσουν
χλωμές σκηνές η προβολή

Ένας γδούπος στο μπάνιο
   Όλες οι προφητείες, κάποτε,
αληθινές σε ορκίζουν
Έκλεισε σφιχτά τα μάτια
       φιμώνω όραση
η ακοή, εξάλλου, εξ αίματος αδερφή
      Ο καθρέφτης
 από πριν είχε ραγίσει
           αγαπημένε
Το πρωί ξεκίνησε ένα γράμμα
   ανακάλυψε ότι είχε ξεχάσει
τις χειροποίητες λέξεις
   ό, τι είχε απομείνει από τα παλιά
    ένα σεμέν κορνιζαρισμένο
    στη βάση της σκάλας
«τόσο κοντά αλλά μακριά σου»
   Το πατάκι της εξώπορτας
         έχει βρωμίσει
κι αυτός απόμακρη θύμηση

     Πυρκαγιά στο πουθενά
πάγος στη Σαχάρα

μετά τη σιωπή
   κινά ο τρόμος το ταξίδι

10 σκαλιά
   ένας θάνατος
και μια σταλιά αίμα
             τους κρατάει χωριστά

Για πόσο ακόμα;




Μαρία Ροδοπούλου