13 Μαΐ 2013

Γυναίκα Γυαλί

Είμαι ολόκληρη
φτιαγμένη από γυαλί
Στους σκεπασμένους καθρέφτες
περπατώ
Ένα ορφανεμένο έμβρυο
θέλει συνέχεια να τρώει
Του σερβίρω μία-μία τις χαραμάδες
Μετράω τα καλώδια
κι όταν ξεμένω αριθμώ
τα σαλιγκάρια στις γάμπες μου
Είναι η Εύα μου
όμως δεν είμαι το κορμί τους
Άπαντες παρόντες έξω
Τίποτα δεν με συγκλονίζει
Ο πατέρας αυτοκτόνησε γύρω στα 60 του
καταπίνοντας τις βελόνες που είχαν απομείνει
Από τότε ζει ραμμένος
πάνω σ ένα πολύχρωμο μάτι
Τσιμπλιάζει μετάνοιες
Η μητέρα κάθεται στο πλευρό του
και με ένα φρέσκο χαρτομάντιλο σκουπίζει
το ξινισμένο σάλιο που στάζουν τα φαγωμένα
Μετά σκύβει και του ψιθυρίζει ερωτικά ποιήματα
Ο χαμαιλέοντας θάνατος
είναι μια ιστορία που κάποτε όλοι διαβάζουμε
Τίποτα δεν με συγκινεί
Είμαι ακουμπισμένη σε ένα παλιομοδίτικο τραπεζάκι
Coffee table το έλεγε ειρωνικά πριν κλείσει τα παράθυρα
Δεξιά μου μια άδεια κούπα
και ένα τασάκι γεμάτο ασπρόμαυρα κουμπιά
Στ αριστερά μια μύγα προσπαθεί να πεθάνει
πέφτοντας πάνω μου με όλη της την δύναμη
Όσο πιο πολύ συγκρούεται με την αψεγάδιαστη πλευρά μου
τόσο πιο σιωπηλή είμαι
Γύρω του μια μπρούτζινη κορδέλα ζηλεύει την τελειότητα μου
Είμαι η φυλακή τους

Είμαι ολόκληρη
φτιαγμένη από γυαλί
Ούτε δείγμα θεού μέσα μου



Μαρία Ροδοπούλου

από το βιβλίο "Είμαι Πολλές" εκδόσεις Ιδεόγραμμα 2013

Dark Virtual Poetry

Dark Virtual Poetry σημαίνει αποκάλυψη της Σκοτεινής Ανθρώπινης Πλευράς. Δεν στοχεύει στην Εσταύρωση Πιστεύω ούτε στη γελοιοποίηση Ηθών. Δεν υποκύπτει όμως στους συντηρητικούς ευνούχους, αξιολύπητα τέκνα μιας ανέραστης, νεκρής κοινωνίας. Δεν διαφημίζει , δεν ψάχνει για οπαδούς. Ίσα Ίσα τους απεχθάνεται . Ενδιαφέρεται Μόνο για αληθινούς φίλους αναγνώστες. Σκοπός της Μαρίας Ρ. η Απομυθοποίηση Ανθρώπων και Θεών.Δεν υπάρχει προορισμός και οι διαδρομές είναι ασχημάτιστες.

Η Γη πυρπολείται απο υπ-ανθρώπους αλλά εμείς ακόμα υπάρχουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τη ξιφολόγχη των λέξεων

Αλλά πάντα
υπάρχει το αύριο
που γεννά νέες προσδοκίες
νέα αινίγματα
νέα θαύματα

Σήμερα θ’ αρκεστούμε
στη σιωπή


Μ.Ρ
Οι υποτελείς μέρες
σπαταλώνται άνετα
στην αυτοτελή μας δυστυχία
καθώς τρέφονται
τα γύφτικα ερπετά
απ'την αυτάρκεια
του πόνου μας


Μ.Ρ.

Alex Papadiamantis

Blog Archive